The three month rule

Sabi ng mga kaibigan ko, dapat daw palipasin ang tatlong buwan after ng break-up bago pumasok sa bagong relasyon. Ewan ko, hindi naman ako magaling sa mga ganyang bagay. Sa dinami-dami ng mga bagay na nagpapakagaling-galingan ako, sa aspetong yan ako major failure.

Sumapit lang sa utak ko yang konseptong yan ngayon-ngayon lang. Tapos napatingin ako sa orasan dito sa computer ko. Lampas isang araw na pala ang tatlong buwan simula noong iniwan mo ako. Pakiramdam ko ayos na ako. Laking iniayos ko na simula noong nawala ka.

Alam mo ba na noong lumipas ang isang buwan simula noong naghiwalay tayo ay sobrang depressed ko. Naisip ko, isang buwan na hindi ka pa din nabalik. Dati kasi pinakamatagal na siguro ang 5 araw na magkaaway tayo. Pakiramdam ko nga noon eternity na yun, yung isang buwan pa kaya? Pero hindi ka na talaga bumalik e. Oo, sinubukan mo pero hindi ako convinced. Malamang hindi nga ikaw ang prince charming ko.

Natutuwa lang ako kasi hindi na masakit katulad ng dati. Hindi na ikaw ang laging laman ng utak ko. Natutuwa nga ako kasi mas marami na akong bagong hobby ngayon. I have more time for myself. Hindi na sayo umiikot ang mundo ko.

Sinimulan ko na nga magjogging, mag-aerobics, at saka magfloor works. Determinado na talaga ako to be the best version of myself for myself. 2015 will be a great year for me and I'm claiming it! Mga nakakalunod na positivity nalang ang ginagawa ko for now.

Kagabi ay nalasing na naman ako. Kumanta sa videoke ganyan. Pero alam mo, mas hindi ko na feel ang mga kanta ngayon. Dati kasi nahihit ko ang mga notes kasi damang-dama ko ba. Ngayon sintunado na ulit ako pag nakanta ng "Thinking of You" at "The One That Got Away" ni Katy Perry. Di ko na sila ma-feel.

Pero alam mo, paglagpak ng katawan ko sa kama ko, habang mabilis na pinaiikot ng espiritu ng alkohol ang mundo ko, naalala kita. Umiyak nga ako e. Pero it's the kind of cry not because I'm hurting because I lost you (or you lost me). Pakiramdam ko I am finally free. Siguro naiyak lang ako kasi heightened ang emotions ko nang panahong yun. Pero hindi na ako bothered sa nangyari sa atin. Natanggap ko na na hanggang doon nalang tayo.

Tapos ayon. Pagkagising ko ang unang pumasok sa isip ko ay "Fuck the morning afters". Kasi sobrang sama ng pakiramdam ko. Hindi ako makabangon, nakakatawa. Tapos naalala ko din yung quote na gustong gusto ko. Yung love is the high that tops all highs. Naisip ko, ang high nga ng alkohol at yosi sobrang sakit na sa ulo pag natapos ang ligaya. Eh kung love is the high that tops all highs, sobrang lagapak pala ang sakit ng pagkawala ng pag-ibig.

Pero katulad ng kahit anong hangover, nawawala din naman e. Kaunting tulog, kaunting inom ng kape, kaunting kain, choks na ulit magwalwal.

Ang ibig ko lang sabihin, pagkatapos ng tatlong buwan (napakabilis pala), nawala na din finally ang pagka-hangover ko sayo. :)

Magic words

Three words, eight letters, say it and I'm yours.

But this time, it is not "I love you."

Because I know we can love just anyone. We can easily say, "Hey,I love how your hair falls on your shoulders," or "I love this day" and not mean it. We can say you love everyone and everything without conviction, because that's how we are: we love everyone and everything so easily, so quickly. 

I need you. These are the words I need to hear. Because so rarely do we hear people say that. Have you ever felt like your day won't be complete without hearing a word from that someone? Have you ever felt like giving up on life if you know your other half won't be there anyways? I have. You may argue that this love is being selfish and clingy. But one thing I'm sure of; this kind of love was true and real.

I only wanted one, I only wanted that one person I thought I needed. Though things have changed now, I realized that more than anything in the world, I want to be needed.

It's weird how we can say we love someone, but is still capable of leaving them behind. So I was thinking, perhaps, if that someone needed me, I wouldn't be so alone now.